Пахавальныя помнікі Полацка ХIV–ХVIII стст.

Abstract

Разглядаюцца пахавальныя помнікі Полацка ХIV–ХVIII стст. У пазначаны перыяд насельніцтва Полацка хавала памерлых унутры цэркваў, на некропалях каля храмаў і на могілках, сувязь якіх з культавымі пабудовамі не ўстаноўлена (культавыя пабудовы або невядомы нам, або адсутнічалі). Пахаванне ўнутры царквы сведчыла аб высокім сацыяльным статусе памерлага. Адзначаецца, што некропалі каля манастырскіх храмаў выкарыстоўваліся для пахавання не толькі манахаў, але і свецкіх асоб. Развіццё могілак Полацка як элемента тапаграфічнай структуры горада звязана з яго тэрытарыяльным і планіровачным развіццём. Пераважная большасць пахаванняў з’яўляецца безынвентарнай, што характэрна і для сельскіх могільнікаў ХIV–ХVIII стст.= The article is devoted to the elements of the funerary monuments of Polotsk of the 14th–18 th centuries. During this period, the population of Polotsk buried the dead inside churches, in the churchyards and in the cemeteries whose connection with religious buildings was not established (religious buildings are either unknown to us or were absent initially). The burial inside the temple meant the high social status of the deceased. Churchyards near the monastery churches were not only religious, but also secular. The development of the cemeteries of Polotsk as an element of the topographic structure of the town is linked to its territorial and planning development. The overwhelming majority of burials didn’t have the grave goods, which is also characteristic of the rural burials of the 14th–18 th centuries.