Плоскiя металiчныя падвескi-"конiкi"

Abstract

Разглядаюцца пытанні распаўсюджання і семантыкі адной з разнавіднасцяў плоскіх зааморфных падвесак-амулетаў, якая ў археалагічнай літаратуры атрымала назву «конікаў» і якая досыць шырока трапляецца ў раннесярэднявечных курганных пахаваннях і на паселішчах Падзвіння. Такія падвескі сустракаюцца ў жаночых пахаваннях ХІ – першай паловы ХІІ стагоддзя, у асноўным у арэале крывічоў, а таксама на тэрыторыі Латвіі. Знаходкі амулетаў-«конікаў» у асноўным характэрныя для тых курганных могільнікаў, дзе сустракаюцца пахаванні з усходняй арыентыроўкай, найбольш уласцівай для славя-нізаваных балтаў. Згаданы тып падвесак шэраг даследчыкаў лічаць не толькі «конікамі», але і выявамі рысяў, гепардаў, сабачак, грыфонаў. Аўтар абгрунтоўвае, што на самой справе гэта былі схематычныя выявы куніц, з улікам таго, што ў фальклоры і павер‟ях славян куніца надзяляецца жаночай шлюбнай, эратычнай і ткацкай сімволікай.