Iрландская лiтаратурная традыцыя у п’есе У. Б. Ейтса "Словы на акне"

Abstract

Даследуецца праблема стварэння ірландскай мета-этнічнай літаратурнай традыцыі на пачатку ХХ стагоддзя. На матэрыяле позняй п’есы У.Б. Ейтса “Словы на акне”, якая завяршае яго канонатворчы перыяд 1910 – 1920-х гадоў, аналізуецца, якія топасы і мастацкія ўзоры Ейтс выбірае з літаратурнай спадчыны Ірландыі і як яны інтэрпрэтуюцца ў п’есе. Выбраўшы ў якасці падмурку традыцыі чатыры постаці (Свіфта, Голдсміта, Барклі і Бѐрка), Ейтс вызначае з іх творчасці і дамінантную міфалагему ірландскай традыцыі – спрэчку пра дачыненні веры і розуму, рацыянальнага і ірацыянальнага, у якой ірландская традыцыя прапануе сваю акрэсленую пазіцыю і свае аргументы. Акрамя гэтага, ставіцца пытанне легітымізацыі разваг пра ірацыянальнае ў навуковым дыскурсе і фармулюецца мета-праблема даследавання творчасці Ейтса: якая метадалогія дазваляе пісаць пра месцы пераходу рацыянальнага ў ірацыянальнае ў творчасці Ейтса ў цэлым, не выходзячы за межы літаратуразнаўчага даследавання. Тэарэтычную аснову разглядаемага даследавання склалі працы Рудольфа Ота, Мірча Эліядэ і Гаралда Блума.