Асаблівасці сінтаксісу прытчавых твораў Ж.-М. Г. Леклезіё

Abstract

Разглядаецца спецыфіка сінтаксісу прытчавых твораў Ж.-М. Г. Леклезіё. Своеасаблівая кампазіцыя рамана абумоўлівае распаўсюджанасць простых сказаў у асноўнай частцы і складаных – ва ўстаўной прытчы. Вылучаюцца дзевяць мадэлей двухсастаўных сказаў, якія складаюць аснову сінтаксічнай арганізацыі ва ўстаўной прытчы. Адзначаецца вялікая колькасць сказаў з аднароднымі членамі і пабочнымі канструкцыямі, што пацвярджаецца статыстычнымі дадзенымі. У асноўнай частцы бяззлучнікавыя складаныя сказы займаюць 30%, складаназлучаныя сказы – 20%, складана-залежныя – 50% агульнага аб’ёму ўсіх складаных сказаў. Сцвярджаецца вельмі важная роля сінтаксічнага паўтору ў прытчавым тэксце. Паўторы садзейнічаюць лагічнай эмфазе найбольш значнай інфармацыі, вылучаюць ключавыя моманты аповеду, надаюць яму характэрную рытмамеладычную аформленасць.=The article discusses the syntax specifics of J.-M G. Le Clezio’ novel-parable. The unique composition of the text explains the prevalence of simple sentences in the main body and complex – in the expletive parable. Nine models of two-member sentences are distinguished. They form the basis of the expletive parable’s syntactic organization. There is a large number of proposals with similar members and secondary structures, as evidenced by statistics. The main part of the text involves conjunctionless subordinate clauses (30%), compound sentences (20%), complex sentences (50%) of the total volume of all complex sentences. In the parable text a syntactic replay presents a very important role. Replays promote logical emphasis of the most significant information, highlight key moments of the story, give it the characteristic statefulness of the rhythm and melody.