Тэма снабачанняу у беларускай лiтаратуры, або сучасны варыянт метафiзiчнай паэзii

Abstract

Аналізуецца творчасць аднаго з сучасных літаратараў Ігара Бабкова ў сувязі з развіццѐм паэтыкі снабачанняў у беларускай літаратуры. Даецца некалькі класіфікацый ужывання сну ў літаратурных тэкстах. Сцвярджаецца наяўнасць у сучасным беларускім літаратурным працэсе метафізічнай паэзіі з шырокім ужываннем паэтыкі снабачання, застаюцца і класічныя сатырычныя (асветніцкія) выкладанні снабачання. Менавіта літаратары апошняга часу (ці новага пакалення) асабліва шырока выкарыстоўваюць паэтыку снабачанняў з-за схільнасці да фантастычнага ці віртуальнага аповеду. Літаратура ХХ стагоддзя пашырае прынцыпы выкарыстання паэтыкі сну: гэта не толькі сны рамантычныя, легендарныя, скіраваныя на захаванне міфалагічных, рэлігійных і гістарычных традыцый, гэта і алегарычныя, сатрычныя літаратурныя сны, скіраваныя на актуальнае сучаснае становішча.