Жанрава-стылістычная разнастайнасць гістарычнага рамана ў беларускай рускамоўнай літаратуры другой паловы ХХ стагоддзя

Abstract

Даследуюцца асноўныя прынцыпы і падыходы ў вывучэнні гістарычнай прозы, аналізуюцца жанравыя і тэматычныя асаблівасці беларускага рускамоўнага гістарычнага рамана другой паловы ХХ стагоддзя. Аналіз матэрыяла паказаў, што форма гістарычнага аповеду была даволі папулярнай у беларускай рускамоўнай раманістыцы мінулага стагоддзя. Рускамоўныя празаікі былі аднымі з першых, хто звярнуўся да гістарычнай тэматыкі ў пасляваеннай беларускай літаратуры. У рускамоўных гістарычных раманах таго часу апісваюцца падзеі як нацыянальнай, так і агульнаславянскай гісторыі і ахопліваецца працяглы прамежак часу – ад IV да пачатку ХХ стагоддзя. Розныя па стылі і форме, творы беларускіх рускамоўных аўтараў (І. Мялы, К. Тарасава, І. Клаза, Э. Скобелева, С. Зайцава, М. Чаргінца) значна пашырылі падзейна-тэматычнае поле нацыянальнай гістарычнай прозы.= The article deals with main principles and methods of historical prose, genre particularities and topics of Belorussian historical novel in the late twentieth century. Analysis of material proved that historical narration was very popular in Belorussian Russian-language literature of the past century. Russian-language novelists were the first to appeal to historical subject in postwar Belorussian literature. The facts of both national and common-slavic history are described in Russian-language historical novels of the time and long-drawn interval from IV till early XX centuries is comprised. Different in style and form compositions of Belorussian Russianlanguage authors (I. Myalo, K. Tarasov, I. Klaz, E. Skobelev, S. Zaycev, N. Cherginec) expanded substantively event-subject area of national historical prose.