Сэнсава-стылiстычная роля устауных канструкцый у публiцыстычных тэкстах канца XIX - пачатку XX стагоддзя

Abstract

На матэрыяле публіцыстычных тэкстаў канца ХІХ – пачатку ХХ стагоддзя ўсебакова аналізуюцца ўстаўныя канструкцыі, іх сэнсава-стылістычная роля, структура і асаблівасці выкарыстання. Падрабязна апісваюцца розныя спосабы граматычнага выражэння ўстаўных канструкцый і іх памер, які не абмяжоўваецца пэўнымі нормамі. Яны ніколі не бываюць у пачатку, а заўсёды стаяць у сярэдзіне або ў канцы сказа, але сустракаюцца ўстаўныя канструкцыі, якія набываюць фармальную самастойнасць і ўжываюцца за межамі асноўнага паведамлення. Даследаванне фактычнага матэрыялу дазваляе зрабіць слушны вывад аб тым, што ўстаўкі, якія змяшчаюць розныя дадатковыя заўвагі, думкі, погляды аўтара на перадаваемую інфармацыю, надаюць дакладнасць зместу публіцыстычнага тэксту разглядаемага перыяду, актывізуюць мысленчую дзейнасць чытача і наладжваюць невербальны дыялог. Асноўнае прызначэнне ўставак – гэта неабходнасць у дадатковым паведамленні, якая ўзнікае нярэдка незапланавана. Тут могуць выкарыстоўвацца ўстаўныя элементы, якія ўжываюцца пры тлумачэнні малазразумелых слоў (тэрміналагічная лексіка, элементы сацыяльнай, прафесіянальнай лексікі).