Сімвалічныя характарыстыкі абрадавай прасторы традыцыйнага беларускага вяселля: локус жаніха

Abstract

На аснове этнаграфічных і фальклорных матэрыялаў XIX – пач. ХХI стст. у артыкуле разгледжаны асаблівасці сімвалічных характарыстык абрадавай прасторы традыцыйнага беларускага вяселля, а менавіта, сімволіка элементаў прасторавага коду у абрадах, што адбываюцца ў локусе жаніха. Прааналізаваны спосабы рэалізацыі сімвалічнай апазіцыі “сваё – чужое” ў працэсе ўзаемадзеяння прадстаўнікоў абрадавых груп жаніха і нявесты ў локусе жаніха. Ахарактарызаваны міфалагічныя ўяўлені аб структуры і сімволіцы прасторы ў сувязі з перамяшчэннямі ўдзельнікаў абраду паміж локусамі жаніха і нявесты. Разгледжаны сродкі і спосабы сімвалічнага “асваення” локуса жаніха, якое ажыццяўляецца нявестай у другой частцы вяселля. Паказана роля элементаў прасторавага коду ў працэсе абрадавага пераходу галоўных удзельнікаў вяселля, набыцця імі новага соцыякультурнага статусу.= Based on the ethnographic and folk materials of XIX - beginning XXI centuries in the article discusses the features of the symbolic characteristics of the ritual space of the traditional Belarusian wedding, namely the symbolism of the elements of the spatial code in the rites taking place in the locus of groom. The methods of implementing the symbolic opposition "another's versus own" in the process of interaction between representatives of ritual groups of the bride and groom in the bride's locus are analyzed. The mythological ideas about the structure and symbolism of space in connection with the relocation of the wedding participants between the locus of the bride and the locus of the groom are characterized. The means and methods of symbolic "mastering" locus of the groom, which is carried out by the bride in the second half of the wedding. The role of the elements of the spatial code is shown in the process of the ritual transition of the main participants in the wedding, the acquisition of them of a new sociocultural status.