Трансфармацыя мастацкіх катэгорый і вобразаў пры асваенні ваеннай тэмы В. Быкавым у аповесці 1980 – 1990-х гг.

Abstract

Разглядаецца эвалюцыя мастацкіх вобразаў і катэгорый у жанры аповесці вядомага класіка беларускай літаратуры В. Быкава ў перыяд 1980-х – 1990-х гг. Аналізуюцца так званыя «гарызантальныя» літаратурныя ўплывы, якія выяўляюцца праз мастацкія ўзаемадачыненні пісьменніка з іншымі аўтарамі (пераважна прадстаўнікамі «лейтэнанцкай прозы»), равеснікамі, калегамі па пяру. Прасочваецца мастацкі шлях В. Быкава ад ўвасаблення ідэй «рэмаркізму», партызанскіх аповесцей да прытчава-парабалічнага адлюстравання рэчаіснасці і выкарыстання экзістэнцыйнай эстэтыкі. Антываенны пафас і рэалізм выводзяць мастака, а разам з тым і нацыянальнае пісьменства, на сусветны ўзровень. Былы франтавік В. Быкаў у літаратуры займаўся перш за ўсё пошукамі чалавека, што выявілася праз ідэйна-эстэтычную паэтыку жанра аповесці.= The evolution of artistic images and categories in the genre of the novel by the famous classic of Belarusian literature V. Bykov in the period of the 1980s – 1990s is considered. The so-called «horizontal literary» influences are analyzed, expressed through the writer's artistic relationships with other authors (mainly representatives of «lieutenant prose»), peers, colleagues in pen. V. Bykov's artistic path is traced from the embodiment of the ideas of «remarkism», partisan stories to the parable-parabolic reflection of reality and the use of existential aesthetics. Anti-war pathos and realism bring the artist, and at the same time, the national writing, to the world level. The former front-line soldier V. Bykov in literature was primarily engaged in the search for a person, which is manifested through the ideological and aesthetic poetics of the novel genre.