Тастаменты і пахавальная практыка насельніцтва Паўночнай Беларусі ХVI–ХVIII стст.: месца пахавання

Abstract

Тастаменты шляхты і мяшчан Паўночнай Беларусі ХVI–ХVIII стст. з’яўляюцца інфарматыўнай крыніцай аб пахавальнай практыцы гэтага перыяду. У многіх з іх прысутнічаюць распараджэнні аб месцы пахавання. Шляхецкія завяшчанні дэманструюць вялікую варыятыўнасць месцаў пахавання. Прадстаўнікі прывілеяванага саслоўя выказвалі жаданне знайсці апошні прытулак ва ўласных маёнтках і па-за іх межамі, у цэрквах, касцёлах і капліцах, у манастырах і кляштарах, на царкоўных і касцёльных могілках, па-за межамі могілак у прыгожых месцах, у гарадах у саборных храмах і каля іх. Мяшчане прасілі пахаваць іх у храмах ці на могілках каля храмаў. Найбольш прэстыжнымі месцамі для пахавання з’яўляліся сутарэнні храмаў і могілкі побач з імі. Археалагічныя даследаванні выявілі шэраг некропаляў Полацка і Віцебска, згаданых у тастаментах, а таксама некалькі могілак, якія не ўзгадваюцца ў завяшчаннях. Раскопкі пацвярджаюць, што пахаванні ўнутры храмаў і на набліжанай да храмавых будынкаў тэрыторыі належалі людзям з высокім сацыяльным статусам.