Асэнсаванне нацыянальнай праблематыкі ў кантэксце ваеннай катастрофы ў “малой” прозе М. Гарэцкага

Abstract

Даследуецца мастацкае асэнсаванне ў “малой” прозе Максіма Гарэцкага праблем нацыянальнай трагедыі беларускага народа падчас ваенных і рэвалюцыйных падзей першых дзесяцігоддзяў ХХ стагоддзя. Ва ўмовах адначасовага разгортвання на тэрыторыі Беларусі перыпетый Першай сусветнай, грамадзянскай, савецка-польскай войнаў, рэвалюцый 1917 года і станаўлення новай беларускай дзяржаўнасці для М. Гарэцкага асаблівую актуальнасць набывае нацыянальная праблематыка. Пісьменнік у гэты перыяд актыўна звяртаецца да праблемы пошукаў нацыянальнай ідэнтычнасці, самаўсведамлення беларуса. У апавяданнях М. Гарэцкі не толькі паказвае супярэчнасці складанага часу, а шукае прычыны крызісных сітуацый і шляхі выхаду з іх, сцвярджаючы магчымасць і неабходнасць асобы ў любой сітуацыі захаваць сваю чалавечую годнасць. Гэта дазваляе разглядаць творы пісьменніка ў ракурсе “пераадолення” трагічных для краіны падзей.= The article deals with the understanding of the problems of the Belarusian people’s national tragedy during the war and the revolutionary events of the first decades of the 20th century in M. Haretsky short stories. The national range of problems is typical for the writer in conditions of World War I, civil and Soviet-Polish wars and the formation of Belarusian statehood. In this period the writer concentrates on the problem of the national identification and self-determination of Belarusians. In the short stories M. Haretsky not only shows the contradictions of the difficult time, but looks for the reasons of crises and ways out of them. He asserts the possibility and necessity of every individual to preserve the human dignity in any situation. It allows us to consider the author’s works in terms of overcoming of the tragic events.