Наватарства і пераемнасць традыцый у творчай спадчыне Язэпа Пушчы

Abstract

Аналізуецца паэтычная спадчына беларускага аўтара Язэпа Пушчы. Вершы і паэмы адметнага майстра слова доўгі час не перавыдаваліся ў сувязі з тым, што паэт быў беспадстаўна абвінавачаны і адпраўлены ў высылку. Цудам застаўся жыць. Пасля вяртання жыў і працаваў у Мінску. Працягваючы пісаць, выкарыстоўваў каноны святочнай паэзіі: магчыма, з мэтай застацца ў жывых і зноў не быць рэпрэсіраваным. У творчай спадчыне Язэпа Пушчы сустракаецца разнастайная жанравая палітра: ад ранніх медытацый да санетаў і паэм. Сярод твораў дамінуе інтымная, пейзажная і грамадзянская лірыка.= The poeticheritageof Jazep Puszcza is analyzed. The works of the Belarusian poet haven’t been reprinted for a long time due to the fact that he was accused without reason and sent into exile. He miraculously survived. After his return Jazep Puszcza lived and worked in Minsk. He continued to write, using canons of festive poetry in order to stay alive and not to be exiled. The creative legacy of Jazep Puszcza includes diverse genres from early meditations to sonnets and poems. His works are mostly intimate, landscape, and civic lyric poetry.