Эвалюцыя поглядау кансерватыунай шляхты земляу Вялiкага княства Лiтоускага у пачатку i першай трэцi ХХ стагоддзя па пытаннях дэцэнтралiзацыi i мясцовага самакiравання

Abstract

У артыкуле вывучаюцца погляды прадстаўнікоў кансерватыўнай думкі з земляў былога Вялікага княства Літоўскага па пытанні развіцця мясцовага самакіравання і дэцэнтралізацыі. Аналізуецца эвалюцыя падыходаў на розных этапах станаўлення дзяржаўнасці на гэтых тэрыторыях: падчас існавання Расійскай імперыі, у часы станаўлення і развіцця Другой Рэчы Паспалітай. Самакіраванне павінна было вырашыць нацыянальныя праблемы краю. Розніца паміж старэйшым пакаленнем краѐўцаў і іх спадкаемцамі, віленскімі кансерватарамі, месцілася ў канчатковым адыходзе апошніх ад лозунгаў раўнапраўя народаў на карысць вялікадзяржаўнай польскай ідэі, паводле якой павінна была адбыцца дзяржаўная асіміляцыя нацыянальных меншасцяў. Адным з важнейшых чыннікаў апошняй і павінна была стаць дэцэнтралізацыя і пашырэнне мясцовага самакіравання як элемент прывабнасці польскай дзяржаўнасці для іншых усходнееўрапейскіх народаў.