Асаблівасці размяшчэння алтароў у інтэр’ерах грэка-каталіцких храмаў Полацкай епархіі ў XVII – пачатку XIX стст.

Abstract

Асвятляецца пытанне размяшчэння алтароў: галоўнага, бакавых, “мясцовых”, працэсійных у цэрквах Полацкай грэка-каталіцкай епархіі ў XVII – пачатку XIX стст. Пры першапачатковым захаванні ўсходняга тыпу інтэр’ера ўніяцкая Царква паступова, пад уплывам заходніх традыцый, займела прысценныя алтары і фератроны. Акрамя таго, у рэчышчы Уніі выпрацаваўся свой адметны, унікальны тып алтара – “мясцовы”, які ўзнік у тых бажніцах, дзе працягвалі захоўвацца іканастасы. Разглядаюцца розныя варыянты абсталявання храмавых інтэр’ераў, выяўляюцца спосабы спалучэння іканастасаў і алтароў. Даследаванне выканана на аснове архіўных крыніц з Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі, Дзяржаўнага архіва ў Любліне, Расійскага дзяржаўнага гістарычнага архіва ў Санкт- Пецярбургу.