Этымолага-анамасiялагiчная iнтэрпрэтацыя этнонiма "крывiчы" i iдэя яго адраджэння

Abstract

Праводзіцца этымолага-анамасіялагічны аналіз старажытнай назвы крывічы, якая магла выконваць функцыю этноніма і тапоніма з рэалізацыяй адпаведных этнічнага і тэрытарыяльна-геаграфічнага значэнняў. Указваецца геаграфічная лакалізацыя назвы, даецца этымалагічная інтэрпрэтацыя з пералікам існуючых версій яе паходжання. Адна з версій, паводле якой этнонім крывічы ўзыходзіць да паняцця «кроўныя, сваякі», прывяла да ўспрымання гэтага этноніма як выражальніка нацыянальнай прыроды беларусаў і супрацьпастаўлення этноніму беларусы. Акцэнтуецца ўвага на імкненні творчай беларускай ітэлігенцыі ў канцы ХІХ – пачатку ХХ стагоддзя адрадзіць спрадвечны этнонім крывічы, што звязана было з нацыянальна-адраджэнцкім рухам і перакананнем, што будучыню перад сабой мае толькі той народ, які мае выражаныя індывідуальныя рысы ў мове.