Самагонаварэнне ў сістэме жыццязабеспячэння беларускай вескі ў другой палове ХХ ст. (па матэрыялах Віцебскай вобласці)

Abstract

Гісторыя самагону цесна звязана з войнамі, эканамічнымі крызісамі, калі хатняя вытворчасць спіртных напояў станавілася тактыкай адаптыўнага рэагавання на неспрыяльныя ўмовы жыцця. У гэты час самагон станавіўся сваеасаблівай хадавой валютай для так званай “другой” эканомікі, бо адыграваў ключавую ролю пры тавара- абменных аперацыях, як у вясковым соцыўме, так і паміж вескай і горадам, быў сродкам разліку за дробныя побытавыя паслугі, а таксама служыў крыніцай для заробку грошай, якія потым ішлі на выплату падаткаў ці набыццё неабходных тавараў. Паступова самагоноварэнне трывала ўвайшло ў жыццё беларускай вёскі і стала прадстаўляць складаны сацыяльна-культурны феномен. У якасці крыніц выступілі матэрыялы вуснай гісторыі, якія дазваляюць зразумець дынаміку разглядаемай праблемы і зафіксаваць пэўную карціну, створаную калектыўнай памяццю насельніцтва Віцебшчыны.=The history hoоch is closely connected with wars, economic crises, when the domestic production of alcoholic beverages became a tactic of adaptive response to adverse living conditions. At this time, the hoоch has become a kind of tradable currency for so-called “second” economy, because aggrava a key role in case of barter transactions, both in socio village and between village and city, was a medium of exchange for small household services, but also served as a source for earning money, which then went to pay taxes or the purchase of the products. Gradually samogonovarenie firmly established in the life of the Belarusian village and began to represent complex socio-cultural phenomenon. The sources were the materials of oral history, which allow us to understand the dynamics of the problem and fix a certain picture created by the collective memory of the population of Vitebsk.