Стан і праблемы медыка-санітарнага абслугоўвання дзяцей на акупаванай тэрыторыі Беларусі (1941 – 1944)

Abstract

Разглядаецца стан медыка-санітарнага абслугоўвання дзяцей на акупаванай тэрыторыі Беларусі. Нягледзячы на загадзя распрацаваную палітыку генацыду насельніцтва ўсходніх абшараў, немцы выму-шаны былі яе карэкціраваць, у першую чаргу з-за абставін на фронце. Акупацыйныя ўлады разглядалі дзяцей як патэнцыйных пераносчыкаў інфекцый па прычыне іх мабільнасці і недастатковага кантролю з боку дарослых, таму распрацавалі шэраг канкрэтных мер: стварэнне дзіцячых кансультацый, медагляды ў школе, адказнасць бацькоў. Медыцынскія мерапрыемствы ў дачыненні да дзяцей, што выхоўваліся ў дзіцячых дамах, мелі шэраг асаблівасцяў. Абслугоўваючы персанал, як правіла, абыякава ставіўся да справы лячэння дзяцей, лекаў і сродкаў на іх набыццё не хапала. Дзяцей выкарыстоўвалі як донараў для нямецкіх салдат. Такім чынам, усе пералічаныя мерапрыемствы ў сферы медыцынскага абслугоўвання з’яўляліся фактычна працягам нацысцкай палітыкі генацыду, у выніку правядзення якой БССР у перыяд акупацыі страціла каля 180 тысяч дзяцей.