Вобраз Полацка у французскай драматургii XIX стагоддзя

Abstract

Аналізуецца вобраз Полацка ў п’есах французскіх драматургаў Эжэна Скрыба «Віновая дама» (1851) і Альфрэда Жары «Убю кароль» (1896). Рэцэпцыя старажытнага беларускага горада як экзатычнага альбо чароўнага месца парадаксальным чынам набліжае твор музычнага «тэатра Бульвараў» да першай спробы авангардысцкіх сцэнічных эксперыментаў. У творы Э. Скрыба змешваюцца рэаліі двух гарадоў – Полацка і польскага Плоцка. Вобраз Полацка тут – на мяжы верагоднасці і фантастыкі. У п’есе А. Жары Полацк таксама далёкі ад свайго рэальнага становішча – ён складае адну з частак утапічнай Польшчы, альбо Нідзеі. Аднолькавая рэцэпцыя беларускага горада двумя абсалютна рознымі па сваіх эстэтычных поглядах драматургаў сведчыць аб яго няпэўным культурным статусе.