Экзiстэнцыяльныя матывы у творчасцi У. Караткевiча на прыкладзе аповесцi "Ладдзя Роспачы"

Abstract

У еўрапейскай літаратуры XX стагоддзя прасочваецца тэндэнцыя да пераацэнкі былых чалавечых каштоўнасцей. Важнае месца ў гэтым складаным працэсе займае літаратурная спадчына экзістэнцыяльных філосафаў. Тэндэнцыя кардынальнага перагляду эстэтычных пазіцый закранула і беларускую літаратуру. Экзістэнцыяльныя матывы яскрава праявіліся не толькі ў творчасці М. Гарэцкага і В. Быкава, але і ў літаратурнай спадчыне У. Караткевіча. Прыводзіцца параўнальны аналіз аповесці Уладзіміра Караткевіча «Ладдзя роспачы» і твораў Альбера Камю і Жан-Поля Сартра. Робіцца спроба выявіць экзістэнцыяльныя матывы ў творчасці У. Караткевіча і вызначыць іх спецыфіку. Асаблівая ўвага надаецца тэкставаму супастаўленню твораў французскіх экзістэнцыялістаў і аповесці У. Караткевіча.