Вывучэнне познесярэдневяковых пахавальных помнікаў Беларускага Падзвіння ў сярэдзіне 40-х – сярэдзіне 60-х гг. ХІХ ст.

Abstract

У канцы ХVIII – сярэдзіне 60-х гг. ХІХ стагоддзя на Беларусі былі зроблены першыя крокі ў вывучэнні археалагічных помнікаў. Яны ўвасобіліся ў зборы інфармацыі аб помніках, іх апісанні, невялікіх раскопках, публікацыі матэрыялаў даследаванняў і іх інтэрпрэтацыі. Збор інфармацыі не насіў сістэмнага і масавага характару і ажыццяўляўся сіламі даследчыкаў-аматараў: Канстанціна і Яўстафія Тышкевічаў, Ксенафонта Гаворскага і іншых. Вывучэнне старажытнасцей можа разглядацца як уласцівая інтэлектуалам ХІХ ст. форма баўлення часу. У ліку выяўленых, апісаных і раскапаных у гэты час аб’ектаў былі асобныя познесярэдневяковыя пахавальныя помнікі Беларускага Падзвіння.= In the late 18th–mid 60s of the 19th century, the first steps were taken in Belarus to study archaeological sites. They expressed themselves in the collection of information about the monuments, their description, small excavations, publication of research materials and their interpretation. The collection of information was not systematic and massive. It was conducted by amateur researchers: K. and E. Tyshkevich, K.A. Govorsky and others. The study of antiquities can be viewed as a form of pastime inherent in the intellectuals of the early 19th century. Among the monuments discovered, described and excavated at that time there were also some late medieval burial monuments of the Belarusian Dvina region.