Спецыфіка перадачы аманіміі ў “Празаічнай Эдзе” пры перакладзе на рускую, англійскую і беларускую мовы

Abstract

У артыкуле аналізуюцца асаблівасці перадачы пабудаванай на шматзначнасці гульні словаў пры перакладзе старажытнаісландскага зборніка першай паловы XIII стагоддзя “Празаічная Эда” на рускую, англійскую і беларускую мовы. Вялікая ўвага надаецца перакладчыцкім прыёмам і аналізу іх адпаведнасці аўтарскай задуме, логіцы апавядання і захаванню літаратурнасці тэксту. Дэталёва разглядаецца пытанне адпаведнасці перакладаў на вышэйзгаданыя мовы, адпаведна артыкул суправаджаецца цытатамі на стара жытнаісландскай, англійскай, рускай і беларускай мовах. Падчас параўнання паслядоўна аналізуюцца хібы існуючых перакладаў “Празаічнай Эды” на рускую і англійскую мовы, дэманструецца вырашэнне аналагічных праблемных момантаў у беларускамоўным перакладзе твора. У сувязі з гэтым выказваецца меркаванне, што менавіта прыём літаратурнай адаптацыі тэксту з’яўляецца найбольш аптымальным для захавання аўтарскай задумы, зместавага напаўнення і мастацкай вартасці.= The article analyzes the peculiarities of the conveyance of the word game based on ambiguity in the translation of the ancient Icelandic collection of the first half of the XIII century “The Prose Edda” into Russian, English and Belarusian. Much attention is paid to translation techniques and the analysis of their conformity to the author’s intention, the logic of the story and the preservation of the literary text. The issue of the correspondence of existing translations into the above-mentioned languages is considered in detail, respectively the article is accompanied by the quotations in Old Icelandic, English, Russian and Belarusian. During the comparison the drawbacks of the existing translations of “The Prose Edda” into Russian and English are consistently analyzed, and the solution of similar problematic issues in the Belarusian translation of the work is demonstrated. In this regard, it is believed that the method of literary adaptation of the text is the most optimal for the preservation of the author’s intention, content and artistic value.