Генеалагічныя крыніцы па тэрыторыі Верхнядзвіншчыны ў XVIII – першай трэці ХХ стст. (па матэрыялах нацыянальнага архіўнага фонду)

Abstract

У артыкуле адзначаюцца асноўныя віды генеалагічных крыніц у межах Нацыянальнага архіўнага фонда Рэспублікі Беларусь, па якіх магчыма правядзенне генеалагічных, рэгіянальных, мікрагістарычных, антрапанімічных і іншых даследаванняў у дачыненні да тэрыторыі цяперашняга Верхнядзвінскага раёна Віцебскай вобласці часоў яго знаходжання ў складзе Рэчы Паспалітай, Расійскай імперыі і першых гадоў БССР (XVIII – першая трэць ХХ ст.). Аналізуецца ступень захаванасці метрычных кніг, шлюбных экзаменаў, спісаў парафіян, рэвізскіх сказак, інвентароў, выкупных спраў, пасямейных і рэкруцкіх спісаў дарэвалюцыйнага часу, матэрыялаў савецкіх перапісаў 1920-х гг. Праводзіцца прыклад генеалагічнага даследавання з улікам інвентара мястэчка Асвея 1797 г., спісаў парафіян Асвейскага касцёла за 1852 і 1866 гг., дзякуючы чаму становяцца вядомымі чатыры пакаленні роду Віньскіх (Вінскіх) з Асвеі. Адзначаюцца перспектывы канструявання радаводу па тэрыторыі Верхнядзвінскага раёна ад першай трэці ХХ ст. да канца XVIII ст.