Дзейнасць земскіх начальнікаў Мінскай губерні па вырашэнні сацыяльных і грамадскіх пытанняў у весцы ў пачатку ХХ ст. (па матэрыялах справаздач)

Abstract

У Расійскай імперыі ў канцы XIX ст. была праведзена рэформа мясцовага кіравання, у ходзе якой была ўведзена новая ўлада ў сельскай мясцовасці – інстытут земскіх начальнікаў. Адным з напрамкаў іх дзейнасці стала вырашэнне асноўных праблем у сялянскім асяроддзі. Земскія начальнікі адказвалі за правядзенне рэвізій органаў сялянскага самакіравання, вырашалі пытанні землеўладкавання, валодалі судовымі паўнамоцтвамі. Акрамя таго, павінны былі садзейнічаць павышэнню пісьменнасці сярод сельскага насельніцтва, адкрыццю новых школ. У артыкуле разглядаецца роля земскіх начальнікаў у вырашэнні сацыяльных і грамадскіх праблем сельскага насельніцтва, паказана іх практычная дзейнасць, накіраваная на павышэнне ўзроўню пісьменнасці, змяненне стаўлення сялян да атрымання адукацыі.