Тэкстаўтваральная і стылёвая функцыя прыслоўяў у мастацкім тэксце (на прыкладзе апавядання М. Лынькова «Васількі»)

Abstract

Прыслоўе як часціна мовы адрозніваецца марфалагічнай аморфнасцю і на першы погляд можа выглядаць менш прывабна, чым зменныя часціны мовы, для стваральніка мастацкага твора. Пры больш уважлівым падыходзе становіцца зразумела, што прыслоўе займае пачэснае месца сярод іншых часцін мовы, дапамагаючы ў стварэнні не толькі мастацкага вобраза, але і тэкста ў цэлым. Якасныя прыслоўі нароўні з якаснымі прыметнікамі ўдзельнічаюць у стварэнні мастацкіх апісанняў, у развіцці тэмы і выражэнні асноўнай думкі аўтара. Прыслоўі спосабу дзеяння надаюць маўленню неабходную дэталізаванасць. Прыслоўі часу дапамагаюць скласці храналагічную лінію твора. Інфармацыю аб месцах адбывання падзей даюць прыслоўі месца. Прыслоўі меры і ступені вызначаюць меру праяўлення прыметы ці якасці. Прэдыкатыўныя прыслоўі ўдзельнічаюць у выражэнні эмацыянальнага стану лірычнага героя, апісанні яго характару і ўнутранага стану. Неазначальныя прыслоўі дазваляюць апісваць неакрэсленыя ці не зусім зразумелыя прыметы. Указальныя займеннікавыя прыслоўі – важнейшы сродак міжфразавай сувязі. Мадальныя прыслоўі выражаюць разнастайныя мадальныя значэнні і выкарыстоўваюцца ў ролі пабочных слоў.