Рэгуляванне сялянскага перасялення з боку мясцовай улады ў пачатку ХХ ст. (на прыкладзе Мінскай губерні)

Abstract

У ходзе рэформы мясцовага кіравання быў уведзены інстытут земскіх начальнікаў. Новыя органы кіравання атрымалі значныя паўнамоцтвы для ажыццяўлення ўлады ў вёсцы. У іх абавязкі ўваходзіў кантроль за сялянскім самакіраваннем, пазямельнае ўладкаванне, вырашэнне канфліктаў, якія пры гэтым узнікалі. Асаблівасцю новага інстытута ўлады была наяўнасць судовых паўнамоцтваў. Кола абавязкаў земскіх начальнікаў пашыралася, што было звязана з сацыяльнымі і палітычнымі зменамі ў краіне. У сувязі з гэтым яны павінны былі кантраляваць і пытанні сялянскага перасялення. У артыкуле разглядаецца дзейнасць земскіх начальнікаў па рэгуляванні пытан-няў перасялення сялян у іншыя рэгіёны Расійскай імперыі, адлюстравана трансфармацыя іх паўнамоцтваў у гэтай сферы, паказаны змены ў іх дзейнасці, звязаныя з сацыяльнымі і палітычнымі пераўтварэннямі.