Беларускі філасофскі ландшафт першай паловы ХХ стагоддзя

Abstract

Разглядаецца праблематыка спецыфікі развіцця беларускай філасофскай думкі ў першай палове ХХ стагоддзя. На гэты час беларуская філасофская думка адрознівалася эклектычнасцю. Даследчыкамі адзначаецца адначасовае існаванне на беларускай геакультурнай прасторы дыяметральна супрацьлеглых філасофскіх напрамкаў. Беларусь стала сваеасаблівай арэнай напружанага дыялогу і супрацьстаяння не толькі філасофскіх, ідэалагічных, але і цывілізацыйных плыняў. Акрамя агульнавядомага сацыял-дэмакратычнага руху, плыні заходнерусізму, існаваў напрамак рэлігійнай філасофіі, у межах якога магчыма вылучыць праваслаўны і каталіцкі накірункі, фундзіраваныя адпаведна ідэямі рускай і заходнееўрапейскай традыцый, шэраг мысляроў ставілі сабе на мэце выпрацоўку нацыянальнай ідэалогіі, аб’ектам іх рэфлексіі была праблематыка этнадыцэі. Беларуская філасофская думка дагэтуль застаецца недастаткова даследаваным праблемным полем, таму мэтай дадзенага даследавання выступае вызначэнне яе асноўных плыней і спецыфічных рыс у азначаны перыяд.= The article covers the specific features of development Belarusian philosophy in the first half of the twentieth century. Eclectic is the main characteristic of the Belarusian thought during this period. Researchers note that Belarusian geo-cultural space was the place for coexistence diametrically opposite philosophical directions. However, not the all of these philosophical ideas from this problematic field are steel investigated. We can notice by the well-known movements of social-democratic ideas and movement of “zapadnorusizm” the great stratum of insufficiently explored phenomenon of the Belarusian religious-philosophical thought, reflection on a national problem, so the aim of this article to determine all the main directions and specific features of the Belarusian thought during the first half of the twentieth century.