Хранатоп як паказчык межаў сакралізацыі для структурных даследаванняў украінскіх вясельных абрадаў

Abstract

Пашырэнне і згортванне рытуальнай сакралізацыі звязаныя са змяненнем часавых і прасторавых межаў (хранатопа), што прадугледжвае геаграфічнае перамяшчэнне абрадавых дзеянняў і ўдзельнікаў абрадаў у пэўныя дні або час сутак. У вясельным цыкле, ад абраду да абраду, адбываецца разгортванне сакралізацыі з далучэннем да яе ўсё большых тэрыторый і прымнажэннем колькасці ўдзельнікаў. Механізм сакралізацыі запускаецца ў доме маладога (жаніха), але сакральны цэнтр узнікае ў двары дзяўчыны (нявесты), дзе і адбываюцца ўсе асноўныя дзеянні ажно да абраду прыезду нявесты ў двор жаніха. Разам з ёй перамяшчаецца сакральны цэнтр і адбываецца апошні этап трансфармацыі галоўных персанажаў у мужчыну і жанчыну. Гэтак жа ў канцы, перад выхадам з абраду, межы сакралізацыі згортваюцца да сакральнага цэнтру і ў далейшым ліквідуюцца.= Propagation and curtailment of ritual sacralization are connected with the change of time and spatial frames, which involves the geographical displacement of ceremonial actions and participants of ceremonies in clearly defined days or parts of the day. In the wedding cycle, from the rite to the rite, deployment of sacralization takes place with the involvement of more and more territories and the increase in the number of participants. Together with her the sacral center moves and the last stage of transformation of the main characters into a man and a woman takes place. Also in the end, before quitting the rite, the frames of sacralization are folded to the sacral center and later they are eliminated.