Эматыўнасць як спосаб узаемадзеяння канцэптасферы колеру і канцэптасферы эмоцый у мастацкім тэксце

Abstract

Прапануецца аналіз узаемадзеяння колеравай і эмацыянальнай лексікі ў мове мастацкага тэксту (на матэрыяле творчасці У. Караткевіча). Выяўляюцца спосабы ўзаемадачыненняў эмацыянальнай і колеравай канцэптасферы ў творах пісьменніка і ўдзел у гэтых працэсах катэгорыі эматыўнасці. Разглядаецца месца колеравага кампанента ў складзе эмацыянальных канцэптаў і роля эмацыянальнага ў структуры колеравых. Прадстаўлены тыпы найбольш прадуктыўных дыстрыбуцый з колераабазначэннямі і эмацыянальнымі рэпрэзентантамі. Паказана, што колераабазначэнні маюць розную псіхаментальную накіраванасць паводле сваіх функцый. Яны не толькі забяспечваюць працэс пазнання навакольнага свету, яго дыферэнцыяцыі і дэталізацыі, служаць эстэтызацыі рэчаіснасці, але выступаюць і крыніцай станоўчых або адмоўных эмоцый, удакладняюць эмацыянальную сферу чалавека, а эматыўны кампанент выступае адным са сродкаў канцэптуалізацыі колеру.